Η μακρόχρονη εμπειρία μου και επαφή με ανθρώπους στο πλαίσιο συμβουλευτικής διατροφής έχει δείξει ότι η σχέση είναι αυτή που θεραπεύει. Ένα διαιτολόγιο στο οποίο ο ειδικός ορίζει ποια τρόφιμα επιτρέπονται και ποια όχι, δεν βοήθησε ποτέ κανέναν! Πλέον η κουλτούρα της δίαιτας με τους περιορισμούς & τις απαγορεύσεις όχι μόνο δε βοηθάει, αλλά πολλές φορές δημιουργεί και το υπόβαθρο για την έναρξη διατροφικών διαταραχών. 

Οι συνεχείς μετεκπαιδεύσεις και εξειδικεύσεις μου, καθώς και η διάθεσή μου να σταθώ πάνω από κάθε άνθρωπο και να τον καταλάβω, με ώθησαν

να τοποθετήσω στο επίκεντρο της προσέγγισής μου τη διαισθητική διατροφή, που δεν είναι τίποτα άλλο από την προσωπική στάση ζωής του καθένα μας απέναντι στην τροφή. Η διαισθητική διατροφή μας απεγκλωβίζει από τα στενά όρια του «πρέπει» και «δεν πρέπει» και τοποθετεί στο προσκήνιο την υγιή σχέση με το φαγητό, αλλά και με τον εαυτό μας, μαθαίνοντάς μας να αφουγκραζόμαστε το σώμα μας.

Η θεραπευτική σχέση σε ατμόσφαιρα κατανόησης, ενσυναίσθησης ,υποστήριξης και καθοδήγησης σύμφωνα με τον ρυθμό και την πορεία της συνολικής διεπιστημονικής θεραπείας είναι αυτή που ενισχύει τη συμμόρφωση  στη διαδικασία. Αυτό είναι που βοηθά τους ανθρώπους να αποκτήσουν μια υγιή σχέση με τη τροφή, όπως αποδεικνύουν και η εμπειρία και η βιβλιογραφία . Κάτι εξίσου σημαντικό για τη σχέση μας με την τροφή είναι η αποδοχή και η αγάπη για το σώμα στο οποίο κατοικούμε, ώστε η τροφή να αποκτήσει επιτέλους τον πραγματικό συμβολικό χαρακτήρα της. Η θρέψη, το μοίρασμα, η φιλοξενία, η φροντίδα είναι συμβολισμοί της τροφής με θετικό πρόσημο και όχι αρνητικό, συνδεδεμένο με στέρηση, απαγόρευση, περιορισμό. Έτσι λοιπόν, η δημιουργία μιας υγιούς σχέσης με την τροφή, δεν είναι μέλημα μόνο του διαιτολόγου, αλλά και άλλων επαγγελματιών υγείας που πλαισιώνουν τον άνθρωπο. Με τον τρόπο αυτό, το εξελικτικό αυτό ταξίδι βιώνεται με απόλαυση, ενσυνειδητότητα και σταθερότητα και όχι βιασύνη ,όπως προστάζει η εποχή μας.